Góra Kawalerska to nazwa nieistniejącego już wzgórza znajdującego się na terenie Śródki. W średniowieczu była najwyższym punktem w okolicach Ostrowa Tumskiego. Z jednego ze zboczy wypływało nawet źródło, a samo miejsce, zanim dotarło tam chrześcijaństwo, było miejscem kultu religijnego.
W połowie XVII w. na wzgórzu został ufundowany przez wojewodę kujawskiego kościół reformatów (św. Kazimierza), który budowano do roku 1685. W 1693 roku rozpoczęto wznoszenie przylegającego do kościoła klasztoru.
Ze względu na podmycia, zdecydowano o wzmocnieniu północnej ściany kościoła widocznymi na fotografiach masywnymi skarpami.
W roku 1794 prusacy dokonali kasaty zakonu i do roku 1847, kiedy przekazano klasztor Zakładowi dla Głuchoniemych, pełnił również funkcję szpitala. Zakład dla Głuchoniemych został powołany do życia w roku 1832 przy istniejącym tu seminarium nauczycielskim. Podczas walk o Poznań w roku 1945 poważnie ucierpiał dach oraz wieżyczka kościoła, której po dziś dzień nie odbudowano. Obecnie w budynkach poklasztornych znajduje się Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Głuchych, a kościół należy do parafii Kościoła Polskokatolickiego.
Budynki ośrodka mają przejść niebawem remont elewacji. W tej chwili wymieniana jest stolarka okienna i drzwiowa.
W czasie istnienia seminarium nauczycielskiego i zakładu wybudowano dodatkowo: w latach 1836-37 budynek połączony z klasztorem łącznikiem, z licowaną dwubarwną ceglaną elewacją oraz w 1907 budynek nowej szkoły wraz z salą gimnastyczną. Powstała również willa dla dyrektora zakładu.
Ostatecznie wzniesienie, gdzie znajduje się zakład, zostało zniwelowane podczas budowy fortu Reformatów, a później budowy ulicy Podwale. Zarys fortu jest nadal widoczny. Obecnie znajduje się tam Dom Opieki Społecznej, ale wiele pozostałości fortu, cegły, kamienie świadczą o tym, że nie został on rozebrany całkowicie.
Stare fotografie pochodzą z http://cyryl.poznan.pl/